Eudajmonia

Eudajmonia dla Platona i Sokratesa była stanem odczuwania doskonałości swojego życia, dla Arystotelesa oraz Epikura zaś była ona stanem ducha, który można było osiągnąć poprzez balans w zaspokojeniu potrzeb jednocześnie cielesnych i duchowych.

Obrazy z tego cyklu obrazują stan szczęśliwości, który jest przedstawiony za pomocą portretów spełnionej kobiety. Znającej swoją wartość. Wizerunki te są nie tylko studiami anatomii kobiecej zyczności, ale również jej stanu duchowego. Jest to swoista próba przedstawienia stanu emocjonalnego do którego powinien dążyć każdy z nas.